πολυαύχην

-ένος, ὁ, ἡ, ΜΑ

πολυαύχενος

μσν.

αυτός που έχει πολύ ευτραφή αυχένα, χοντρό σβέρκο («ἐγκρίνουσι δὲ καὶ τοὺς μέγα τὸ χάσμα ἔχοντας, ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς πολυαύχενας καὶ τοὺς πολυτραχήλους», Γεωπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + αὐχήν, -ένος (πρβλ. ερι-αύχην, μακρ-αύχην)].